Podanie: Galadhrim

ID w grze: 23
Miano postaci: Fëandil Cúlinde
Opis postaci: Smukła sylwetka, ponad cztery łokcie wzrostu, rozbudowane ramiona, bez wątpienia świadczyły o sprawności Sindara. Jak przystało na potomków Thingola, śniadą twarz elfa przecinały szlachetne, acz łagodne rysy. Swobodnie opadające włosy, raz po raz niesfornie powiewały w okolicach skroni. Ich barwa – niczym utkane srebro, zdawała się łamać światło na miarę tafli jeziora Mithrim. Spoglądając nań, człek posiada nieodparte wrażenie ciepła bijącego wprost z jego ołowianych oczu. Zgrabny, podłużny nos i szerokie różane usta, dopełniają wizerunku istoty pięknej, jak definiowani są potomkowie Eldarów w Śródziemiu.
Historia: Wiosna, 3414 rok II Ery - W Lothlórien na świat przychodzi drugi syn Amdíra, Fëandil. Dolina Śpiewającego Złota przeżywa okres rozkwitu: mallorny dumnie prężą korony ku niebu, zaś korytami strumyków zdaje się przemykać wiatr, bowiem tak czyste i rześkie były wody Nimrodel. Potomek Króla przyszedł na świat pod błękitnym firmamentem, osłonięty jedynie cieniem liści złotych drzew. Lata dzieciństwa przepełnione były miłością i ciepłem, bowiem brat Amroth, wraz z ojcem, nie odstępowali chłopca na krok. W wieku lat szesnastu otrzymał prezent, któremu zawdzięcza szacunek, jak i późniejszy przydomek. Łuk retrofleksyjny, w którego cięciwę zostały wplecione jego włosy, zdobił plecy, zaś w dłoniach śpiewał. Jeden przedmiot połączył pasję i erudycję, stając się nieodłącznym elementem codzienności. W żyłach Fëandil'a płynie krew zarówno Sindarów, jak i Noldorów, bowiem matka pochodziła z rodu Wielkich Władców Beleriandu. Cechy, które przekazał mu ojciec nie dają jednak tego poznać, bowiem zarówno włosy, jak i tęczówki elfa mieniły się barwą srebra, zaś wzrost przywoływał wspomnienia o najwyższym z elfów - Elu Thingolu. Sam nigdy nie ukrywał, że szara gałąź Pierworodnych jest mu najbliższa. Miłował drzewa, faunę, zaś dynamiczny ruch cięciwy współgrał z rytmem serca. W 3434 roku II Ery, w bitwie Dagorlad, broniąc sztandaru Ostatniego Sojuszu, zginął Król Amdir. Dwudziestoletni Feandil, jako najmłodszy z Pierworodnych zamieszkujących dolinę Śpiewającego Złota, na specjalnych prawach wstępuję do Straży Lórien. Zabroniono mu opuszczać stolicę, jednak wykształcenie chłopca opierało się na zasadach i umiejętnościach dziedzictwa Sindarów. Kilka lat później został ostatnim przedstawicielem swojego rodu, bowiem Śródziemie opuścił Amroth, bezwiednie opadając w głębiny oceanu niesiony okrzykiem "Nimrodel". W roku osiągnięcia pełnoletności do Lothlórien przybyła para najznamienitszych elfów Ennorath - Galadriela i Celeborn. Feandil dobrowolnie oddał im panowanie nad Złotym Lasem, bowiem wiedział, że jedynie potężna moc może uchronić krainę przed szerzącym się mrokiem. Tegoż dnia córka Finarfina nadała mu miano Aldamira, Klejnotu Drzew i przepowiedziała, że jeśli nastąpi czwarta, wolna Era, przywróci Laurelindórinan blask dawnych dni. Powierzona została mu piecza nad elitarnymi oddziałami Najjaśniejszej Pani - Galadhrimami, których umiejętności łucznicze i bojowe okryły sławą, jak i tajemnicą całe Śródziemie.
Dodatkowe informacje: Szeroka wiedza tolkienowska.

Do niczego przyczepić się nie można. Twa wiedza o elfach jest znana i szeroka, jeszcze podczas testów, zagiąłbyś egzaminującego. Także wielka, zielona: