Rohirrimowie

By feandil at 2012-08-14


Wygląd:
Trudno jest określić ogólną aparycję ludzi, ze względu na jego duże zróżnicowanie. Rohhirimowie posiadają jednak szczególne cechy wyglądu, dzięki którym łatwiej jest ich odróżnić od innych ludzkich szczepów. Pierwszą cechą, która ich wyróżnia są jasne włosy, najczęściej przyjmujące barwę pszenicy, często splecione i długie do ramion. Karnacja - blada, matowa, rzadko kiedy spotyka się w Marchii człowieka o śniadej, czy nawet ciemniejszej cerze. Tęczówki ich oczu zwykle błyszczą błękitem; na licach mężczyzn niemal zawsze zauważalny jest starannie wypielęgnowany zarost. Konnica jest rosła i piękna, mając lśniąca sierść i długie ogony, zdobione przez splecione grzywy. Jeźdźcy są smukli i silni; ich twarze są surowe, spojrzenia zaś bystre. Moda Rohirrimów opiera się na koszulach, średniej długości spodniach lub ciasnych trykotach, kolczugach i tarczach z symbolami (biały koń na zielonym polu), kamizelkach sięgających połowy ud. Kobiety odziane są podobnie jak mężczyźni, ich ubrania są jednak bardziej gustowne i ozdobne. W domach noszą niskie buty i suknie z przeróżnymi haftami w kolorach bieli, czy szarości, dopasowane do figury. W chłodne dni, na ramionach każdego mieszkańca Marchii, da się dostrzec jasnobłękitne, lub jasnozielone płaszcze. Kolorystykę, którą Władcy Koni upodobali sobie najbardziej, stanowi zieleń, biel oraz złoto. Umierają naturalnie w wieku około osiemdziesięciu lat, przy czym pozostają sprawni do starości.

Osobowość:
Nazwa Rohirrimowie wywodzi się z sindarinu, oznacza Władców Koni. Rohan, ojczyzna Rohirrimów, jest ogromną stepową równiną, której warunki sprzyjały od wieków hodowli koni. To dlatego mieszkańcy Marchii aż w tym stopniu upodobali sobie te zwierzęta; ich podobizny zdobią niektóre domostwa, są wymalowane na proporcach i flagach; konnica stanowi trzon armii Rohanu i budzi grozę wśród innych ludów Śródziemia. Eorlingowie, ponieważ tak sami siebie nazywają, są z natury konserwatywni, nieufni i starają się być niejako odizolowaną społecznością. Są plemieniem walecznym i dumnym. Pomimo zachowywania oraz pielęgnowania swoich tradycji i obyczajów, serca mają dobre, zawsze z chęcią służące pomocą. Są hojni w myślach i czynach, szczerzy, zuchwali i odważni; nie cechuje ich również okrucieństwo. Są mądrzy i roztropni, chociaż nieuczeni. Nie piszą ksiąg, ale śpiewają wiele pieśni. Lubują się w walce; dla przyjaciół mają otwarte serca, dla wrogów są szorstcy i bezwzględni. Ludy, do których mają uprzedzenia to Dunlendingowie, Wosowie oraz Easterlingowie. Nie znoszą Orków oraz wargów.

Społeczność:
Rohan od zawsze był rządzony przez linię królów wywodzących się od Eorla
Młodego. Przeważająca część mieszkańców Riddermarchii żyje w niewielkich, rozproszonych po całym kraju wioskach, otoczonych rozległymi pastwiskami, które sprzyjają hodowli koni. Stolicą Rohanu jest Edoras, w którym siedzibę na pałacu Meduseld ma Król Rohanu, potomek Éorla. Innymi ważnymi twierdzami Éorlingów są: odbudowane w Ered Nimrais Dunharrow i Helmowy Jar, które nie raz ochroniły miłujących pokój mieszkańców przed wrogimi najazdami.Do armii należą jedynie mężczyźni, którzy mają nadrzędne prawa ponad kobietami. Krajem włada Król, który podczas pobytu na wojnie czy wyjazdu jest zastępowany przez wicekróla (najczęściej dziedzica tronu). W dużej mierze wojsko Marchii stanowi wyłącznie konnica podzielona na jednostki zwane éoredami. Jeden taki oddział składa się z minimum 120 wyćwiczonych, zaprawionych w boju i gotowych do walki jeźdźców. Cały kraj, pod względem militarnym, podzielony jest na dwie części: Wschodnią i Zachodnią Marchię. Jeźdźców mobilizowanych w tych okręgach i dowodzonych przez dwóch Marszałków określa się mianem Zaciągu Wschodniej lub Zachodniej Marchii.

Zdolności rasowe:
- jeździectwo
- taktyka
- posługiwanie się włócznią

Język:
Eorlingowie posługują się językiem rohirrickim. Jest on, podobnie jak wiele ludzkich języków zbliżony do adûnaickiego – mowy Edainów i przez to do westronu, czyli wspólnej mowy. Rohirrimowie nazywają swój kraj Lōgrad, co w tłumaczeniu na wspólny oznacza Riddermarchię, lub po prostu Marchię. Imiona wielu przodków Hobbitów noszą znamiona języka rohirrickiego. Wynika to z faktu, że przodkowie Hobbitów z Shire żyli ongiś na górnych krańcach rzeki Anduiny, czyli tam, gdzie przodkowie Rohirrimów.

Religia:
W swej historii Rohirrimowie utrzymywali kontakty z Elfami i przez to wiedzieli o Eru Ilúvatarze, jednak podobnie jak Dúnedainowie nie czcili go i nie budowali dlań żadnych świątyń. Wydawać się może, że czczą Valara Oromë którego w Marchii zwom Béma. Mieszkańcy Marchii nie przywiązują większej wagi do istot wyższych, zwykle wolą uwierzyć we własne siły; preferują to, co doczesne i namacalne.

Imiona:
W nadawaniu imion ludzie mają wielki wybór, gdyż nie ma konkretnego wzoru na miano. Zwykle jest to jedynie wymysł rodziców, choć niekiedy imiona są wybierane z uwzględnieniem dzielnych ludzi z historii Marchii. Oczywistym jest, że miano nie może być zbyt wymyślne, musi brzmieć dosyć szorstko (choć nie aż tak, jak w khuzdûlu) oraz być przy tym krótkim i treściwym. Przykłady: Léod, Fram, Elfhelm, Éothain, Háma.

Broń:
Rohirrimowieznają się na sztuce wojny i potrafią przez to władać niemal każdym orężem. Zwykle ich broń stanowią długie, jesionowe włócznie wykorzystywane przez Jeźdźców Rohanu i okrągłe, drewniane tarcze malowane na różne kolory. Do tego miecze, czy topory przytroczone do pasa, które służą do walki w zwarciu. Marni z nich łucznicy, jednak również tych w szeregach Rohirrimów nie brakuje. Wiadomym jest jednak, że za ich podstawową, zasadniczą broń można uznać również konie, które przy dużej ilości tratują swych wrogów, budząc lęk i przerażenie.

Słownik:

Aldburg - warownia zbudowana w 2510 roku Trzeciej Ery, siedziba Króla Eorla. W języku rohirrickim znaczy "Stary Gród".
Bitwa na polach Celebrantu - jazda prowadzona w odsieczy Gondorowi przez pierwszego króla Rohanu - Eorla, przesądziła o wielkim zwycięstwie nad Balkami. Dzięki temu tryumfowi, Eotheoedzi osiedli w ofiarowanym Calenardhon zakładając własny kraj zwany Rohanem.
Calenardhon- region równin i niewielkich wzgórz, między Anduiną a Iseną. Obszar ofiarowany w podzięce Eotheodom przez namiestnika Gondoru Ciriona, w podzięce za odsiecz w wojnie z Balkami.
Dunharrow - górska twierdza znajdująca się w wschodniej części Ered Nimrais. Wzniesiona w pobliżu Harrowdale oraz Ścieżki Umarłych.
Edoras - stolica królestwa Rohanu, wzniesiona na wzgórzu u stóp Ered Nimrais.
Eored - oddział wyćwiczonych jeźdźców, stale utrzymywanych w gotowości
bojowej. Pełen eored, wraz z dowódcą, winien liczyć nie mniej niż 120 konnych.
Eotheod - pierwotne miano Rohańczyków, które dzierżyli żyjąc od źródła Anduiny po północny skraj Mrocznej Puszczy, wraz z podnóżami Gór Mglistych.
Eorlingowie - tak, na cześć Wielkiego Króla Eorla, poczęli mówić o sobie Władcy Koni tuż po osiedleniu się na "ofiarowanych" ziemiach.
Marszałek Riddermarchii - Najwyżsi wojskowi Rohanu, dowódcy eoredów.
Meduseld - zbudował go drugi Król Rohanu - Brego. Jest do dwór rodziny
królewskiej okryty słomą, która z oddali mieni się złotem. Zgodnie z złudzeniem zwą go "Złotym Dworem". Wewnątrz ściany zdobią arrasy przedstawiające historię i legendy Rohanu.
Rogaty Gród - najpotężniejsza forteca Rohirrimów wzniesiona na południu Rohanu, aby strzegła wejścia do Helmowego Jaru. Nigdy nie została zdobyta, zaś legenda głosi, iż nigdy nie upadnie, dopóki bronić jej będą ludzie.
Simbelmyne - biały kwiat porastający kurhany Królów, rozkwita w okresie całego roku.
Wicekról- urząd wprowadzony przez Eomera, syna Theodena. Funkcję obejmował pełnoletni następca tronu. Zastępował króla kiedy ten wyruszał na wojnę; w czasach pokoju pełnił jego funkcję jedynie w chorobie, bądź niedołężności.