Rasy - dodanie nowych ras

Znalazłem dziś na jednym forum cos takiego oczywiscie do weryfikacji niby rasy sródziemia nie wgłebiałem sie do końca:

1. Krasnoludy
2. Umli
3. Elfy
- Noldorowie
- Sindarowie
- Leśne Elfy
4. Półelfy
5. Hobbici
6. Ludzie
- Beorningowie
- Czarni Numenorejczycy
- Korsarze
- Dorwiniończycy
- Dunedainowie
- Dunlandczycy
- Easterlingowie
- Eriadorczycy
- Gondorczycy
- Haradrimowie
- Lossothowie
- Rohirrimowie
- Wariagowie
- Leśni Ludzie
- Wosowie
7. Orkowie
8. Uruk-hai
9. Półorkowie
10. Trolle
- Jaskiniowe
- Leśne
- Wzgórzowe
- Śnieżne
- Kamienne
11. Olog-hai
12. Półtrolle


1.
Krasnoludy to przodkowie Siedmiu Ojców, pierwotnych władców, stworzonych z ziemi przez Valara Aulego. Jest on Kowalem Valarów, stwórcą gór i mistrzem rzemiosł. Krasnoludy nazywają go Mahal (khuzdulskie słowo oznaczające „Stwórcę”). Zostały stworzone jako pierwsze istoty, ale Eru zmusił swego sługę Aulego, aby ten opóźnił ich przebudzenie do czasu, aż pojawią się elfy i ludzie. Po narodzeniu Siedmiu Królów, krasnoludy rozdzieliły się, tworząc Siedem Plemion na podstawie własnych linii rodowych. I choć Siedem Plemion krasnoludzkich rozproszyło się od tego czasu po całym Śródziemiu, pozostali jednak sobie bliscy i zyskali wspólną reputację istot szorstkich, praktycznych, o niezachwianej lojalności. Większość grup woli przebywać wśród gór i w głębokich jaskiniach, gdyż krasnoludy pamiętają swe początki i dziedzictwo lepiej niż inne rasy.
Krasnoludy są niscy (średni wzrost 145 cm dla mężczyzny, 135 cm dla kobiety), ważą średnio ok. 70 kg. Żyją od 200 do 400 lat. Mają czarne, rude lub ciemnobrązowe włosy, jasną lub rumianą cerę. Wykazują dużą odporność na skrajne temperatury, dobrze widzą w całkowitej ciemności. Panicznie boją się otwartej wody więc również kompletnie nie potrafią pływać. Są doskonałymi górnikami i rzemieślnikami oraz niedoścignionymi kamieniarzami. Żyją w mocno ze sobą związanych grupach i lubią mieszkać w podziemnych miastach, zazwyczaj ukrytych w stromych górach lub na wzgórzach. Są monogamiczni (1/3 populacji to kobiety). Dziedziczenie po linii męskiej. Są spokojni, zachłanni, podejrzliwi, wojowniczy, introspektywni i bardzo często skąpi. Prawdę o nich mówi stare przysłowie: „żaden przyjaciel nie wyrządził krasnoludowi takiej przysługi ani żaden wróg takiej krzywdy, która by nie została do końca spłacona”.
Największe skupiska krasnoludów znajdują się w Górach Błękitnych (rozciągających się w zachodniej części Eriadoru, od zatoki Forochel na północy, do okolic Szarej Przystani, i dalej na południe aż do ujścia Brandywiny), w Górach Szarych (na północ od Mrocznej Puszczy, pasmo od zachodu łączy się z Górami Mglistymi, a na wschodzie dochodzi do Zwiędłych Wrzosowisk) oraz w Żelaznych Wzgórzach (paśmie wzgórz znajdujących się na wschód od Samotnej Góry).


2.
Umli żyją na Dalekiej Północy, w północno-środkowej części Śródziemia, na wschód od Lossothów. Jest to rasa niewysokich istot, najwyraźniej pochodzących ze związków krasnoludów z ludźmi. Legendy nazywają ich pół-krasnoludami.
Są mocnej i zwartej budowy, grubych rysach i obfitym owłosieniu twarzy. Mężczyźni ważą przeciętnie 68 kg, kobiety zaś 60 kg przy wzroście odpowiednio 140 cm i 130 cm. Mają rumianą skórę i rude włosy oraz bladobłękitne oczy. Wykazują wyjątkowo dużą wytrzymałość i odporność na zimno, lecz już nie radzą sobie tak dobrze w cieplejszych okolicach.
Prowadzą myśliwski i zbieracki tryb życia, uzupełniany rybołówstwem, więc zależnie od pory roku przenoszą się z miejsca na miejsce. Jako siedziby, wybierają podziemne jaskinie. Wielu z nich zajmuje się górnictwem i kowalstwem. Podobnie jak krasnoludy, są monogamiczni i tworzą społeczności patriarchalne. Oddają cześć Eru i Valarom, jednak ponad wszystkich wielbią Aulego, którego nazywają Mahlic. Są zachłanni, wytrwali, uparci a przy okazji bardzo cisi. Ponad wszystko nienawidzą smoków i wargów.

3.
Elfy jako pierwsze przebudziły się i zaczęły badać Śródziemie. Jest to szlachetna, obdarzona wielką urodą rasa. Choć na pozór elfy są podobne do śmiertelnych ludzi, różnią się od nich w kilku subtelnych sprawach. Są zazwyczaj wyższe niż ludzie, jednak mają bardziej smukłe i mniej owłosione ciała. Mężczyznom – elfom nie rosną brody. Delikatne rysy, skóra bez zmarszczek i błyszczące oczy powodują, że elfy wydają się roztaczać zaklętą aurę. Poruszają się z niezwykłą zwinnością i lekkością, nieosiągalną dla innych ras. Są niezwykle zręczne i mają lekki chód: idąc, praktycznie nie zostawiają śladów i mogą iść po powierzchni świeżo spadłego śniegu. Ich skromna postura kryje jednak ogromne moce, są bowiem bardzo odporne na zimno, upał i całkowicie niewrażliwe na choroby. Elfy są ponadto nieśmiertelne, starzeją się niemal niezauważalnie. Zazwyczaj elf może umrzeć tylko z dwóch powodów: jeżeli zostanie zabity albo na skutek zmęczenia światem. W tym drugim przypadku oznacza to, że tak bardzo przygniata go trud długiego życia, że traci do niego chęć. Wszystkie elfy, które odeszły, zbierają się w Salach Oczekiwania w Siedzibie Mandosa na zachodnim krańcu Amanu. Tam oczekują Końca Świata albo wracają, aby zastąpić swoich krewnych, którzy zginęli. W ten sposób elfy często rodzą się powtórnie jako swoi spadkobiercy.
Elfy oddają cześć Valarom. Nie mają jednak żadnej formalnej religii, a modlą się układając poezję i śpiewając pieśni. Ponad wszystko wielbią Królową Valarów, najpiękniejszą z wszelkiego stworzenia, Verdę. Ona przynosi światło i nazywają ją „Panią Gwiazdy” (Elentari lub Elbereth).
Elfy nie potrzebują snu. Odpoczywają podczas medytacji, przypominając sobie przeszłe wydarzenia. Zazwyczaj zapadają w ten, podobny do transu, stan codziennie mniej więcej na 2 godziny, ale mogą być aktywni przez kilka dni bez żadnego odpoczynku. Widzą pod w świetle gwiazd i księżyca tak dobrze jak człowiek w południe, lecz w całkowitych ciemnościach nie są lepsi od ludzi.

W Śródziemiu istnieją dwie duże społeczności elfów. Ich podział we wczesnym okresie Pierwszej Ery zapoczątkował rozwój dwóch odrębnych elfich kultur. Najbardziej dostojni są Eldarowie; trzy rody (Noldorowie, Vanyarowie i Teleri), które odbyły Wielką Podróż przez całe Śródziemie w Pierwszej Erze. Większość osiedliła się na jakiś czas w Amanie lub na brzegach obecnie zatopionego Beleriandu. Tylko Noldorowie (Elfy Wysokiego Rodu) i Sindarowie (Szare Elfy, które wywodzą się od Telerich) pozostali w Śródziemiu po Wojnie Gniewu, która zakończyła Pierwszą Erę. Wszystkie inne elfy są określane mianem Avari lub Leśnych Elfów i powszechnie tak właśnie nazywane.


Noldorowie często nazywani są Elfami Wysokiego Rodu;, rzekomo dlatego, że są najbardziej dostojnymi Quendi w Śródziemiu. W rzeczywistości nazywa się ich dlatego, że są jedynymi żyjącymi w Endorze elfami, które kiedykolwiek mieszkały w Błogosławionym Królestwie Amanu. Inne nazwy Noldorów to Elfy Głębokie, Golodrimowie lub Golodh (określenia Sindarińskie) oraz Nomin (określenie Edainów).
Noldorowie są najsilniejsi i najmocniej zbudowani wśród wszystkich elfów. Mężczyźni ważą średnio 100 kg, kobiety 80 kg, przy wzroście odpowiednio 200 cm i 190 cm. Większość ma ciemne włosy i zielonkawe oczy. Lubują się w bogatym odzieniu i dobrym rzemiośle, często wyglądają niezwykle bogato. Tryb życia Noldorów jest najbardziej wśród wszystkich elfów Śródziemia uregulowany. O ile ich pobratymcy wędrują z miejsca na miejsce, o tyle Noldorowie budują trwałe osady, tworząc społeczności i państwa. Są monogamiczni, małżeństwo zawierają na całe życie. Wszyscy Noldorowie, niezależnie od pochodzenia, są pełni dostojeństwa i tak dumni, iż często wydają się aroganccy. Są najbardziej ciekawi i porywczy spośród wszystkich elfów, pełni chęci do życia, dążący do doskonałości w rzemiosłach i głodni wiedzy o świecie. To pragnienie wiedzy często sprowadzało ich na manowce, ku żądzy, zepsuciu i waśniom. Ponad wszystko nienawidzą orków, trolli i smoków. Ze względu na swoją dumę mają tendencję do uważania wszystkich obcych za gorszych od siebie. Mieszkają przede wszystkim w domu Elronda (na zachód od Gór Mglistych) oraz w Lothlorien (w lesie Lorien rozciągającym się wzdłuż rzeki Nimrodel, dopływu Anduiny).


Sindarowie (Elfy Szare) byli niegdyś członkami wielkiego narodu Telerich. W odróżnieniu od Noldorów, Vanyarów i większości Telerich, Sindarowie nie zdecydowali się przebyć morza i udać do Amanu, woląc pozostać w Śródziemiu. Podobnie jak Leśne Elfy, należą do Moriquendi, Elfów Ciemności, które nigdy nie widziały Światła Valinoru.
Sindarowie są niemal tak wysocy jak Noldorowie, ale lżejszej budowy, jednak bardziej muskularni niż ich mieszkający w lesie kuzyni. Mężczyźni ważą przeciętnie 85 kg a kobiety 70 kg przy wzroście odpowiednio 195 cm i 180 cm. Większość ma jasne włosy i bladobłękitne lub szare oczy. Podobnie jak Noldorowie, mają jasną skórę. Lekko obciążeni potrafią podróżować 16-20 godzin dziennie. Są mniej muzykalni niż Vanyarowie czy Leśne Elfy i mniej zdolni do kowalstwa i rzemiosła niż Noldorowie. Niemniej jednak są całkiem dobrzy we wszelkich sztukach, a w wybranych dziedzinach nie mają sobie równych. Żadna inna rasa nie buduje lepszych łodzi i okrętów. Ich ubrania są nadzwyczaj dobrze wykonane, choć praktyczne i użyteczne. Nie interesuje ich bogate odzienie Noldorów. Wolą szarości i srebro.
Sindarowie mają najbardziej wśród elfów otwarte umysły. Są zarówno doskonałymi nauczycielami, jak i uczniami, interesują się działalnością każdej rasy. To różni ich od Noldorów, którzy potrafią się szybko znudzić czymś, co jest praktyczne lub skromne w wyglądzie czy użyciu. Szare Elfy to naród osiadły, lubiący towarzystwo. W odróżnieniu od Leśnych Elfów, budują miasta i porty, tworząc mocno zżyte społeczności. Wielu Sindarów czuje pociąg do morza. Budują doskonałe okręty i są doskonałymi żeglarzami. Sindarowie są przyjaciółmi wszystkich ras, jednak szczególnie bliscy są krasnoludom. Ich głównymi wrogami są orkowie, wargowie i smoki. Ich największe skupiska to Lothlorien oraz Szara Przystań.


Leśne Elfy
Kiedy za Dawnych Dni Eldarowie wyruszyli ze swej pierwotnej ojczyzny, wielu z nich pozostało z tyłu, decydując się nie szukać światła Amanu. Te rody zostały nazwane Avari (Q. Oporni) i pozostawione samym sobie w czasie, gdy cień Morgotha zapanował nad Wschodem. W tych mrocznych czasach Avari musieli się schronić w gęstych lasach wschodniego Śródziemia. Wędrowali po nich, kryjąc się przed dzikimi Ludźmi, którzy władali większością krainy. Dlatego stali się znani jako Leśne Elfy. Choć na początku chcieli dotrzeć na Zachód, niektórzy Teleri zatrzymali się w drodze i nigdy nie ujrzeli Nieśmiertelnych Krain. Ich społeczności zmieszały się z Avarimi i to powoduje sporo zamieszania przy ustalaniu pochodzenia poszczególnych rodów Leśnych Elfów. Wielu Telerich jest nazywanych Leśnymi Elfami, lecz określenie to odnosi się tylko do Avarich.
Większość Leśnych Elfów jest lekkiej budowy, a wszyscy są wątli, wedle ludzkich standardów. Mężczyźni ważą przeciętnie 70 kg a kobiety 55 kg przy wzroście odpowiednio 180 cm i 170 cm. Mają śniadą cerę, włosy koloru piasku oraz błękitne bądź zielone oczy. Są znakomitymi muzykami. Ich ulubione stroje są zazwyczaj koloru leśnej zieleni, szare lub brązowe i równie dobrze mogą być czysto funkcjonalne, jak i bogate, ozdobne. Ich ubraniom brakuje jednak pompatyczności, typowej dla ubrań Noldorów.
Kulturę Leśnych Elfów można określić jako nieuporządkowaną i prostacką wedle elfich standardów, ale bogatą i pod pewnymi względami bardzo zaawansowaną w porównaniu z ludzką. Leśne Elfy zawsze były niezależne, ale w ostatnim okresie wiele z nich osiedliło się w królestwach, rządzonych przez Noldorów lub Sindarów. Uwielbiają jednak podróże i przygody, postrzegając życie jako nieustającą grę. Muzyka i podstępy to ich ulubiona rozrywka. Są także doskonałymi stolarzami. Ich główna siedziba znajduje się w północnej części Mrocznej Puszczy, w okolicach Leśnej Rzeki.

4.
Półelfy to nieliczna rasa, potomstwo ludzi i elfów. Mimo, że Dunedainowie, Korsarze i Czarni Numenorejczycy mają w swych żyłach krew elfów (a nawet Majarów), to ich pokrewieństwo z elfami sięga tak dalekiej przeszłości, że nie nazywa się ich półelfami. Prawdziwe półelfy pochodzą ze związków elfów i ludzi. Po osiągnięciu dojrzałości półelf musi zdecydować, czy będzie żył jako śmiertelny człowiek, czy tez jako nieśmiertelny elf. Elrond z Rivendell wybrał los nieśmiertelnego, zaś jego brat Elros – pierwszy król Numenoru – wolał pozostać śmiertelnikiem. Ci, którzy wybiorą los ludzi, otrzymują Dar Śmierci i nie są tak związani z Przeznaczeniem jak ich elfi krewniacy.
Półelfy są silni i smukli, mniej potężni niż ludzie, ale bardziej niż elfy. Mają delikatne, ostre rysy. Mężczyźni ważą przeciętnie 85 kg, zaś kobiety 60 kg przy wzroście odpowiednio 180 cm i 170 cm. Mają jasną cerę, zazwyczaj brązowe lub czarne włosy i szare oczy. Są bardzo wytrzymali na trudy, potrzebują tylko 4 godzin odpoczynku na dobę: sen dla śmiertelnych zaś medytacja dla nieśmiertelnych. Śmiertelne półelfy żyją 250-500 lat. Są prawie niewrażliwe na choroby i naturalne przypadłości. Widzą doskonale w ciemnościach przy świetle gwiazd czy książyca.
Ubierają się zróżnicowanie, ale zazwyczaj ich odzież jest dobrej roboty i pięknie, subtelnie zdobiona. Ulubionymi kolorami są głęboki błękit i zieleń, szarości i szarozielony, srebrny i biały. Żyją zazwyczaj w odosobnionych kryjówkach lub siedzibach albo pomiędzy elfami. Są zaprzysięgłymi wrogami orków.

5.
Hobbici są najmniejsi spośród ludów, posługujących się mową – przeciętny wzrost waha się pomiędzy 60 a 120 cm, zazwyczaj są grubi lub krępi. Mają także wielkie, owłosione stopy – niekiedy wręcz kudłate.
Istnieją trzy podstawowe szczepy hobbitów: Harfootowie, Fallohidzi i Stoorowie. Fallohidzi są najwyżsi (przeciętnie 110 cm, 30 kg mężczyźni, 105 cm, 28 kg kobiety). Mają jasną skórę i ze wszystkich grup najbardziej przypominają ludzi. Jest ich jednak niewielu i niektórzy z postronnych mylą ich z otaczającymi społecznościami ludzi.
Najliczniejszym plemieniem są Harfootowie. Są najmniejsi (przeciętnie 103 cm, 24 kg mężczyźni, 100 cm, 22 kg kobiety) i mają najciemniejszą, brązową skórę i włosy. Nie rosną im brody, są typowymi hobbitami.
Stoorowie są najmocniejsi wśród hobbitów i często wydają się niżsi niż niektórzy z Harfootów ze względu na krępą budowę ciała. Zazwyczaj jednak są nieco wyżsi niż Harfootowie i niżsi niż Fallohidzi (przeciętnie 107 cm, 29 kg mężczyźni, 102 cm, 28 kg kobiety). Mają nieco inną karnację, choć ich kręcone, brązowe włosy przypominają ich niższych krewniaków. Jednak cechą, która najbardziej wyróżnia Stoorów są wielkie dłonie i stopy (wielkie nawet wedle hobbickich standardów), często noszą też brody.
Hobbici wyróżniają się wytrzymałością, podobną do tej, z której słyną krasnoludy i orkowie. Przyciśnięci koniecznością, mogą przebyć wielkie odległości w trudnym terenie, choć zazwyczaj wolą częste posiłki i odpoczynek. Żyją 90-110 lat, zaś dojrzałość osiągają w wieku 30 lat. Ich stopy i dłonie są odporne na zimno i gorąco. Wobec tego niemal zawsze chodzą boso. Są bardzo zręczni, poruszają się zwinnie i cicho. Ich długie, zdumiewająco zręczne palce pozwalają im wyrabiać znakomite przedmioty. Także dzięki nim, między innymi, hobbici mają reputację doskonałych złodziei.
Hobbici ubierają się w szaty z płótna lub wełny – koszule, spodnie opadające do kostek i jasno barwione kaftany. Czasem nakładają kapelusze, rzadko jednak wdziewają rękawice czy buty.
Zamieszkują oczywiście Shire, znajdujący się w centrum Eriadoru.


reszty opisów nie ma, można było by wprowadzic nowe rasy, zweryfikujcie tylko czy sie to zgadza

Byle by spokojnie. Wprowadzajmy je stopniowo jak coś;-)
Po drugie i tak trzeba by opisac resztę

opisac by było napewno trzeba, ale czy wogole takie istniały czy sa to prawdy bo nie wgłębiałem sie

Tego mi brakowało. Chętnie wziąłbym kilka ras do opisu, iż to zawsze mniej pracy niż w pojedynkę.

1.Orkowie - rasa stworzona przez Morgotha, a służąca jemu i Sauronowi.

Morgoth utworzył ich w Pierwszej Erze z porwanych i więzionych przez siebie elfów. Stali się jakby złą wersją Eldarów. Zawsze walczyli po stronie ciemności. Byli istotami plugawymi, brudnymi, niemającymi praktycznie wolnej woli. Ślepo słuchali rozkazów Władcy Ciemności. Byli podstawową jednostką w armiach Angbandu i Mordoru, dlatego też nie liczono się z ich życiem.

2.Uruk-hai zostali opisani jako czarni orkowie, z powodu takiego koloru skóry. Byli wyżsi i silniejsi, niż pozostałe rasy orków, ale wzrostem ledwie dorównywali ludziom. Uruków Saurona nie cechowała postawa wyprostowana – ich przedstawiciel, Shagrat, cały czas poruszał się jak małpa, jak to zaobserwował Samwise Gamgee w wieży Cirith Ungol. Jak inni orkowie, posiadali zdolność długodystansowego i szybkiego biegu. Dopiero Urukowie Sarumana poruszali się wyprostowani i nie byli podatni na działanie światła słonecznego, tak więc mogli działać samodzielnie i bez ciemności demaskujących ich obecność – być może w wyniku skrzyżowania z ludźmi, jak podejrzewał Drzewiec.

Uważali się za uprzywilejowanych, efektywniejszych i silniejszych od pozostałych orków. Korzystając ze swojej przewagi często zastraszali i zabijali pobratymców z innych szczepów, jak robił to Uglúk czy Shagrat. Uruk-hai Sarumana byli uzbrojeni jak ludzie. Mordorscy nadal używali tradycyjnej orkowej broni, choć niektóre oddziały były lepiej uzbrojone, jak ciężkozbrojni Uruk-hai z Durtang, wspomniani w Powrocie Króla. Być może byli centralnie zaopatrywani z kuźni Saurona, również wzmiankowanych w książce.

Po raz pierwszy zauważono ich w 2475 roku Trzeciej Ery, kiedy zdobyli Ithilien i zburzyli Osgiliath.

Orków jakoś rozpisać trzeba bo mało o tym znalazłem (na szybkiego). Jak macie coś więcej o orkach ze świata Tolkiena to dodajcie.

I Ludzie.
1. Edainowie, Ludy Zachodu i Centrum Śródziemia:
a) Dúnedainowie
Charakteryzują się wśród ludzi długim wiekiem, w mowie posługują się wspólną mową bądź sindarinem. W dorosłość wchodzą w wieku około 30 lat, wtedy też zazwyczaj zakładają rodziny. Zazwyczaj dożywają wieku 160-170 lat. Przez ostatnie dziesięć lat życia następuje szybki okres starzenia się. Dunedainowie są spadkobiercami Numenoru, często wracają do niego myślami. Wyglądają różnie choć wspólną cechą wszystkich Dunedainów jest wysoki wzrost. Są zazwyczaj blondynami o niebieskich ozach bądź brunetami o oczach szarych. Dunedaini nie zmieszani z krwią zwykłych ludzi lub połączeni z krwią elfów mogą dożyć nawet do dwustu lat, a w niektórych przypadkach i kilka lat dłużej.
Dzielą się na jeszcze dwie podgrupy różniące się jedynie miejscami zamieszkania:

- Dunedaini Arnoru zamieszkują Annuminas stolicę ich państwa, tereny wokół jeziora Evendim - posiadają tam majątki rolne, miasta Arnoru Fornost, Tharbad i niektórzy Isengard.

- Dunedaini Gondoru zamieszkują Minas Tirith, Osgiliath Dol Amroth oraz tereny wokół tych miast.

b) Gondorczycy
Lud ten całkowicie wykształcił się pod koniec III ery. Są mieszanego pochodzenia Haradrimsko-gwathurimsko-dunedaińskiego. Nie posiadają jednolitego wyglądu, zamieszkują wszystkie krainy wchodzące w skład Królestwa Gondoru. W Gondorze pełnią rolę mieszczan oraz rolników. Kulturę przejęli od Dunedainów jednak ma ona bardziej ludzki charakter w mowie posługują się językiem wspólnym. Są dominującą grupą ludności Gondoru.


c) Rohirrimowie- Zwani też czasami Eorlingami, Eothedami bądź po prostu jeźdźcami. Zamieszkują tereny Rohanu dawnej Gondorskiej prowincji, ciągle popadają w konflikty z Dunlandczykami, ich sąsiadami zza Gór Mglistych. We większości są blondynami różnych odcieni, posiadają różne kolory oczu. Pochodzą w prostej linii od Nortów którzy przenieśli się w północne części doliny, a później na wezwanie namiestnika Gondoru, Ciriona przenieśli się na terytoria które zamieszkują do dziś. Zajmują się hodowlą koni, bydła oraz rolnictwem. Są świetnymi jeźdźcami.

d) Nortowie(Wersja zamienna Northmeni) Jest to lud pochodzenia Edaińskiego zamieszkujący tereny na wschód od Wielkiego Zielonego lasu (Mrocznej Puszczy) są potomkami ludu Maracha, żyją w przyjaźni z Gondorem, ich wrogami są Easterlingowie. Żyją w klanach, prowadzą osiadły lub wędrowny tryb życia w zależności od typu życia, hodowcy bydła wędrują, natomiast rolnicy żyją we wioskach z jedną centralną gdzie żyje przywódca klanu.

e) Beorningowie- Zamieszkują doliny Anduiny pomiędzy Górami Mglistymi, a Wielkim Zielonym Lasem. Powiada się, że władcy tego ludu potrafią zamieniać się w niedźwiedzia i takie jest godło tego ludu. Żyją oni w rozproszeniu bez znaczniejszej organizacji państwowej. Podobno w ważnych momentach dla ludu starsi spotykają się na wiecach oczywiście pod przewodnictwem króla. Podobnie jak Rohirimowie są potomkami Nortów. Można powiedzieć, że są neutralni względem innych ludów.

f) Arnorczycy - Lud powstały w IV erze z ludności napływowej oraz autochtonów pochodzących od rodu Beora Starego. Mieszkają w Arthedainie i Kardolanie północnym.

g) Bardanie - Lud powstały z połączenia mieszkańców Esgaroth oraz napływowych Nortów. Mieszkają oni w miastach Dale oraz Esgaroth i pomiędzy rzekami Celduiną i Carnen. Stolicą kraju jest Dale utrzymują oni chłodne stosunki z Easterlingami, natomiast dobre z krasnoludami z którymi handlują. Przez ich terytoria przechodzi szlak handlowy z Dorwinionu do Leśnego Królestwa.

h) Gwinwaith - Lud zamieszkujący Dorwinion, przejęli kulturę Avarich którzy mieszkają wśród nich. Produkują najmocniejsze wina w Śródziemiu, są jednym z najbardziej strzegących swojej prywatności ludem Śródziemia.

2. Gwathurim

a) Dunlandczycy- Zamieszkują krainę Dunland oraz pólnocne części Enedwaith i Minihiarth. Są ludem pastersko- rolniczym, w walce preferują topory oraz wlócznie. Rohańczycy uznają ich za lud prymitywny. Ich organizacja opiera się na klanach, posiadają silne poczucie wspólnoty. W drugiej erze slużyli Sauronowi, natomiast pod koniec trzeciej Sarumanowi, część z nich mieszka w Isengardzie.

b)Wosowie - Są bardzo tajemniczym i nielicznym ludem zamieszkują tereny Druwait Iaur oraz poludniowe trudno dostępne skrawki Eriadoru. Trudno ich spotkać gdyż sami unikają kontaktu z obcymi, ich mowa jest trudna zarówno do zrozumienia jak i opanowania. Jest to lud prymitywny żyjący w zgodzie z naturą. Nie posiadają żadnej organizacji państwowej.

3. Easterlingowie:

a) Angmarczycy Potomkowie Easterlingów z I ery, uchodźcy z Beleriandu.

b) Lossothowie

Ludność Forodwaith od wieków zwana jest Śnieżnymi Ludźmi, gdyż budują domy ze śniegu i potrafią biegać po lodzie na przytwierdzonych do podeszw kościanych łyżwach. Potomkami pierwszych ludzi są Lothossowie, lud prosty i pracowity. Zamieszkują przede wszystkim Przylądek Forochel, który zamyka zatokę od północy, często jednak koczują bardziej na południu. Ludność ta była nieco wyższa i tęższa od przeciętnego człowieka. Mrozy zahartowały ich niesamowicie, przez co stali się nieco odporniejsi na wszelki ból. Ich głównym zajęciem poza służeniem władcy stało się łowienie ryb, które było głównym pożywieniem Forodwaithow. Same ryby jednak nie zaspokajały odpowiedniej dawki tłuszczy, z tego więc powodu powoli na fotki, których było tam w nadmiarze. Dostarczyły one nie tylko niezbędnych tłuszczy, tak potrzebnych do życia, ale także do produkcji świec. Skóry służyły jako koce oraz ubrania dla najbiedniejszych, natomiast z kości tworzyli narzędzia, od noży, przez łyżwy kończąc na broni do polowania. Stronili od spraw innych krain, priorytetowym stał się ich los. Zło, które było tu od czasów Morgotha wciąż sączyło się z twierdzy, jednakże w o wiele mniejszym stopniu. Do elfów nie byli zbyt przychylnie nastawieni, do krasnoludów mieli stosunek całkowicie obojętny, natomiast trolle i orkowie uważali czasami za sprzymierzeńców, dopóki nie próbowali atakować ich osad. Byli to przeca niegdyś niewolnicy Melkora, a ów kraina należała do niego. Do obcych ludzi podchodzili z dystansem, nawet bardzo dużym, gdyż z reguły byli ludem nieufnym. Mimo, że od Shire dzieliło ich sto staj Hobbici nie interesowali ich zupełnie.
Sąsiednie osady jednoczyły się ze sobą w razie niebezpieczeństwa, a cały naród żył w zgodzie. Nie toczyli wewnętrznych wojen, wiedząc jednocześnie o przychylności ich głównego króla, który stanął by w ich obronie w każdej chwili. Surowy klimat spowodował, iż byli oni zazwyczaj bardzo jasnej karnacji i takich samych włosach i oczach. Żyjący na samej północy Śnieżni Ludzie mogli poszczycić się wyjątkową barwą oczu, która była ich znakiem rozpoznawczym – tak jasne, iż można by pomyśleć, że są niewidomi

c) Górale z Rhudauru Potomkowie Easterlingów z I ery, uchodźcy z Beleriandu.

d) Balkowie

e) Woźnicy

f) Variagowie

g) Nurneńczycy

h) Asdriagowie (szczep z Merpa)

4. Ludzie Poludnia.

a) Czarni Numenorejczycy

b) Haradrimowie biali.

c) Haradrimowie Czarni.

II Krasnoludy:

1.Krasnoludy zachodnie- Jest to odlam Khazadów powstaly w IV erze z przemieszania się trzech Krasnoludzkich szczepów - rodu Durina, ognistobrodych z Nogrodu oraz krasnoludów z Belegostu. Nie wyróżniają się niczym ponad inne krasnoludy, no może tym że z Elfami lączą ich przyjazne stosunki. Zamieszkują Góry Blękitne, Poludniowe góry Mgliste oraz Erebor. Ich ogólną stolicą jest Khazad-Dum caly czas częściowo zajęty przez Gobliny.

2.Krasnoludy Wschodnie - Pochodzą od czterech wschodnich roddów krasnoludów - Żelaznorękich, Sztywnobrodych, Czarnowlosych i Kamiennostopych. Sprzymierzali się oni często z Easterlingami z którymi handlowali oraz czasami z orkami. Więc uznawani są oni za potencjalnie zlych. Zamieszkują Żelazne wzgórza, wzgórza na morzem Rhun oraz Góry Szare.

III Elfy:

1.Noldorowie - Są Elfami które zakosztowaly światla dwóch drzew Valinoru. Uwielbiają tworzyć, często zostają kowalami, jubilerami bądź rzeźbiarzami. Posiadają również porywczy charakter. Pozostalo ich niewielu w Śródziemiu, większość z nih nie jest czystej krwi Noldorami a ci którzy pamiętają czasy Drugiej bądź środka Trzeciej ery odeszli uż ze Śródziemia. Zamieszkują nielicznie przystań Forlond oraz Tereny podlegające pod ich glówne miasto rivendell. Charakteryzują ich czarne oraz rude wlosy i szary kolor oczu.

2.Sindarowie - Po ciężkiej dla Elfów IV erze wszyscy SIndarowie skupili się w lasach Lothlorien oraz w Lindonie, są blondynami, często bardzo jasnowlosymi blondynami. Ich zwyczajowym kolorem oczu jest niebieski i zielony.

3. Elfy Leśne - Wyglądem przypominają Sindarów, zamieszkują Wielki Zielony Las(Mroczną Puszczę) a dokladniej jego pólnocne oraz poludniowe krańce.

4.Tatyar Avari(Tatyarowie,) - Jest to szczep Avarich który pochodzi od Noldorów którzy nie wyruszyli we wielką Wędrówkę, ich wodzem byl Nurwe. To oni jako pierwsi wyprodukowali Dorwiniońskie Wino, a dopiero po nich zrobili to ludzie. Mieszkają wśród nich w Dorwinionie, niektórzy Tatyarowie prowadzą wędrowny tryb życia na wschód od Wielkiego Zielonego Lasu. Ich wygląd jest taki sam jak u Noldorów. W ich spoleczeństwie jest największa ilość pólelfów.

5. Neyar Avari(Nenyarowie) - Szczep Avarich który pochodzi od Telerich którzy nie wyruszyli we Wielką Wędrówkę, ich wodzem byl Morwe. Zamieszkują las nad morzem Rhun oraz pólnocne wybrzeża tego akwenu. Potrafią tworzyć okęty oraz lodzie. Wyglądem przypominają Leśnych Elfów.


IV Orkowie.

1. Uruk-Hai

2. Gobliny(orkowie z Gór Mglistych)

3. Mordorzycy(orkowie z Mordoru)




Trolle i Entowie to zły pomysł na rasę w grze są zbyt wielcy i do tego Trolle mało inteligentne;] Wszelakie krzyżówki podporządkowałbym jako szczepy danym rasą.

Pozdrawiam Isilhar

Były jeszcze Elfy Ciemne (Mroczne), jest mowa o Nich w Silmarillionie , przykład Eol zręcznym kowalu, on stworzył miecz którym Turin Turambar zabił swego przyjaciela Belega Kuthaliona jak ten go uratował z łap orków, oraz pierwszego i najmocniejszego ze stworów Melkora Morgotha ojca smoków Glaurung'a. Oraz ściągnął na siebie gniew króla ukrytego królestwa Gondolinu- Turgona

Nie mroczne, tylko i wyłącznie ciemne bo żyły w lesie w którym nie było światła. Są dwie możliwości pochodzenia tych Elfów, Sindarowie Eol pochodzi z rodu Thingola wersja z Silmarillionu oraz wersja zamieszczona w History of Middle Earth w której Eol jest właśnie Tatyar Avarim, wyjaśnia jego zamiłowanie do kowalstwa i niechęć w kierunku Noldorów, Tatyarowie mieli za złe Noldorom że ich opuścili udając się we Wielką Wędrówkę. Pamiętajcie Tolkien stworzył Elfy jako odpowiednik idealnie dobrych ludzi nasz odpowiednik aniołów.

Ciemne elfy to były te, które nie dotarły do Valinoru i nigdy nie zobaczyły światła dwóch drzew. Nawet w książce jest o tym mowa, oraz na końcu gdzie jest graficznie pokazany "pewnego" rodzaju podział elfów.

Podział w książce jest zagmatwany, pochodzenie nazwy ciemne który podawałem dotyczył Eola i jego ewentualnych towarzyszy i tylko ich, faktycznie Elfy dzielą się na Amanyarów i Umanyarów i tego nie neguję, z tym że do Umanyarów należeli Sindarowie, Nandorowie i wszyscy Avari. Jedynymi Amanyarami którzy powrócili do Śródziemia na stałe byli Noldorowie. Po co więc wymieniać w szczepach Umanyarów jeśli pod tą nazwą kryją się Sindarowie, Avari oraz Elfy Leśne(połączenie Nandorów i Avarich)? Nie potrzebni również są Vanyarowie i Teleri, Vanyarowie siedzą i śpiewają u stóp Manwego natomiast pod Telerimi kryją się również Sindarowie, Nandorowie i poddani Olwego z wybrzeży Amanu.