Forum Shire
Czy chcesz zareagować na tę wiadomość? Zarejestruj się na forum za pomocą kilku kliknięć lub zaloguj się, aby kontynuować.


Forum Shire
 
IndeksSzukajLatest imagesRejestracjaZaloguj

 

 Elfowie

Go down 
AutorWiadomość
Fëandil Êlentáriel

Fëandil Êlentáriel


Nick : Fëandil Aldamír Cúlinde
ID : 23
Ranga : Władca Lothlórien
Male Liczba postów : 492
Join date : 22/03/2012
Age : 32
Skąd : Gniezno | Poznań

Elfowie Empty
PisanieTemat: Elfowie   Elfowie Icon_minitimeWto Sie 14, 2012 12:45 pm

Elfowie

"Początkowo Pierworodni byli silniejsi i potężniejsi niż w
późniejszych epokach, lecz nie piękniejsi; wprawdzie uroda Quendich za
dni ich młodości przewyższała wszelkie piękno, jakie Iluvatar powołał do
bytu, lecz czas jej nie zniszczył; życie na Zachodzie, troski i
doświadczenia jeszcze ją wzbogaciły."


Elfowie Arwena

Wygląd:
Elfowie przebudzili się w Cuiviénen, kiedy Varda, zwana później Elentári, zawiesiła koronę z siedmiu potężnych gwiazd – Valacircę, Sierp Valarów. Ich włosy przypominają uprzędzone złoto, utkane srebro, czy też czerń młodej kory. Oczy zdawały się być gwiazdami, które urokiem i blaskiem nie ustępowały swym bliźniakom ułożonym w niebiosach. Mieniły się morskim błękitem, księżycową szarością, czy zielenią leśnego podszycia. Wzrostem dorównywali ludziom, zaś poszczególne szczepy nawet przewyższały Edainów. Ciała ich były smukłe, zaś ręce sprawne, bowiem w boju miłowali łuki, miast w kuźniach tworzyli przedmioty piękne i trwałe. Iluvatar pragnął powołać istoty zniewalające, których uroda miała stworzyć na ziemi najwięcej piękna z wszelkich żywych istot. Szaty, które przywdziewali prezentowały koloryt natury. Długie, zwiewne, wystawne sukna, wyszywane z aksamitnych przędzy, były najczęściej oplecione wyszukanymi pasami, bądź zdobione cudnymi haftami. Dłonie, szyję oraz czoła wieńczyły okazałe pierścienie, naszyjniki, czy diademy, w których nie brakowało sprawnie oszlifowanych kruszców.

Osobowość:
Zwykli zachowywać spokój i dystans, każdą sprawę pojmując z szerszej perspektywy, skrupulatnie analizując jej przyczyny i możliwe rozwiązania. Nie zważali na słowa ludzi, czy plugastw Melkora, bowiem czyny miały dla nich większą wagę od pustej mowy. Dlatego też rady elfów były tak cenne i trafne, bowiem zawierały w sobie mądrość i rozwagę. Szanowali słowo i los, tedy wsparcia okazywali roztropnie i z umiarem, nie szafując wyrokami. Lata zdrad i ciemności, które piętnowały ery Śródziemia, nauczyły ich skrytości i powściągliwości. Szczególnie miłują własne towarzystwo, izolując się z coraz większym natężeniem od reszty ludów Ardy. Serca ich są dobre i nieskazitelne. Korzenie zła nie zapuściły pędu w ich sercach, bowiem nie było tam nikczemności, z których mogłyby czerpać strawę. Cechowała ich wielka siła ducha i praworządność, czynienie dobra płynęło w ich żyłach wraz z szlachetną krwią. Głos posiadali piękny i delikatny niczym woda. Ze wszystkich umiejętności wyróżniali się zawsze w mowie, śpiewie i poezji. Jako pierwsi ze wszystkich ludów Ardy wydali z siebie głos, pierwsi również zaśpiewali. Kochają naturę, której strzegą i podziwiają zarazem układając pieśni dźwięczne, niczym śpiew dulinów, łagodne, jak chlupot górskiego potoku, błogie, niby zachodni wiatr. Nienawidzą orków, pająków, wargów i smoków – stworzeń, które powołał do życia Morgoth.

Społeczność:
Elfowie dzielą się na dwa główne szczepy: Avarich - zwanymi również elfami opornymi i Eldarów, którzy ujrzeli Błogosławione Królestwo. Elfowie Wysokiego Rodu grupują się z kolei na: Vanyarów. Noldorów i Telerich. Tych ostatnich sklasyfikowano zaś na Sindarów (elfy szare), Nandorów, Laiquendich (elfy zielone), Umanyarów i Moriqendi (mroczne elfy). Są monogamiczni, Pierworodni kochają raz w życiu, poświęcając ukochanej osobie całe nieśmiertelny byt. Największym darem, którym mogli zostać obdarzeni, to spłodzenie dziecka – pojmowane w ich kulturze jako najwyższy zaszczyt i odpowiedzialność, jakie mogą spotkać każdą żywą istotę. Na ogół posiadali liczne potomstwo, wychowując je w imię dobra, poszanowania natury i miłości. Tworzyli zamknięte i skonsolidowane społeczności, żyjąc w gremialnych wspólnotach. Nie zaznali tułaczki, czy koczownictwa; tereny, które wielce miłowali znajdowały się u wybrzeży mórz, pod czapami lasów, czy równin pod otwartym niebem. Ongi posiadali Wielkiego Króla, który przewodził całej nacji. Ostatnim władcą, który swą mądrością prowadził Przebudzonych był Gil-Galad, który poległ podczas oblężenia wieży Barad-dûr. W III/IV erze elfowie zamieszkiwali tereny: Rivendell, Lothlórien, Lasu Zielonych Liści, Szarych Przystani oraz Ithilien, gdzie przewodzili najznamienitsi przedstawiciele rasy, a w czasach Wojny o Pierścień, powiernicy trzech pierścieni ofiarowanym Pierworodnym. Elfowie nie osiągają pełnoletności przed wiekiem pięćdziesięciu lat. Nie dotykały ich choroby i zarazy, jednak podobnie jak ludzie, mogli zginąć od miecza, ognia, lub nawet ze smutku.

Zdolności rasowe:
- umiejętność bezszelestnego poruszania się
- łucznictwo
- długowieczność
- wyostrzone zmysły
- odporność na choroby

Język:
Quenya – Wysoka Mowa. Współcześnie zachował się w starych księgach i pieśniach, uważany za jedno z największych dziedzictw Pierworodnych. Używany w Amanie, a w Śródziemiu przez Ñoldorów, ceremonialny język Númenoru. Sindarin - „szlachetny język Szarych Elfów”. Z pochodzenia pokrewny quenyi, oddalił się jednak daleko od mowy Eldarów zza Morza. Dobrze przystosowany do lasów, wzgórz i wybrzeży w których nabierał kształtu. W rozmowach z innymi rasami elfowie posługują się Westronem.

Religia:
Czczą swego stwórcę Eru, zaś spośród Valarów największą miłością darzą Vardę, Orome i Ulma.

Imiona:
Elfowie przybierają piękne, dźwięczne i szlachetne imiona, często mające głębsze znaczenie. Męskie: Glorfindel, Fëanor, Finglofin, Gildor, Curufin, Gil-Galad, . Kobiece: Luthien, Galadriela, Arwena, Nerdanela, Eärwena. Imiona ich często mają jakieś znaczenie w jeżyku wspólnym.

Broń:
Największą biegłość uzyskali w łucznictwie, w którym żadna rasa nie może równać się z elfami. Broń dystansową (łuk długi, refleksyjny, retrofleksyjny) wyrabiają własnoręcznie, zaś powszechnym zwyczajem jest przetkanie cięciwy własnymi włosami. W potyczce krótkodystansowej posługują się najczęściej włóczniami, oszczepami, sztyletami oraz mieczami dwuręcznymi.

Słownik:

  • Pojęcia:
Ainulindale - w trzecim akcie Wielkiej Pieśni Ainurów zostali powołani do życia elfowie.
Aman - zachodni kontynent, siedziba Valarów i trzech elfich szczepów: Vanyarów, części Noldorów i części Telerich.
Avari - elfowie niechętni, Ci, którzy nie podjęli wędrówki.

Dzieci Iluvatara - jedno z określeń elfów.
Eldamar - Część Valinoru przekazana Eldarom, którzy przypłynęli na zachód.
Gondolin - twierdza elfów pod pieczą Króla Turgona, zniszczona przez niezliczone siły uruków, smoków i balrogów. Leżała w dolinie Tumladen. Powiadało się, że był to najpiękniejszy elficki zamek.
Gwaith-i-Mirdain - lud noldorski, zrzeszający najlepszych kowali. Wykuli Pierścienie Władzy oraz scalili klingę Andurila.
Nargothrond - forteca Finroda Felagunda mieszcząca się w Beleriandzie. Wznieśli ją krasnoludowie z Gór Błękitnych.
Narya - pierścień ognia z oczkiem rubinu. Ostatnim jego powiernikiem był Gandalf, który odpłynął z nim ku zachodowi.
Nenya - mithrilowy pierścień wody, w którym osadzony był diament. Pierwszą i ostatnią powierniczką była Galadriela, która udała się wraz z nim na zachód.
Noldorowie - Ich wodzem był Finwe, część ostała w Śródziemiu, zaś reszta podążyła w ślad Vanyarów do Amanu.
Pierworodni - jedno z określeń elfów.
Przebudzeni - jedno z określeń elfów.

Orome - Valar, który jako pierwszy ujrzał Pierworodnych, strzegąc ich przed Morgothem. Podjął się poprowadzenia Wielkiej Wędrówki.
Ostatni Sojusz - Pakt militarny Elendila i Gil-Galada, zawarty po to, aby na zawsze unicestwić Saurona i Pierścień Władzy.
"Powiadają, że zebrane tam zastępy pięknością i wspaniałością
przewyższały wszystkie wojska, jakie kiedykolwiek potem widziano w
Śródziemiu, i że tak wielkiej armii nikt nie zgromadził od czasów, gdy
wojska Valarów nacierały na Thangorodrim."

Sindarin - qya. "Szaroelficki", język zrodzony z Quenyi, z biegiem lat ewoluował dzięki elfom osiadłbym w Beleriandzie. Główna mowa elfów Śródziemia i ludzi z Numenoru.
Teleri - najliczniejszy szczep, część elfów w ogóle nie wyruszyła, pozostali zawrócili, mieli dwóch wodzów: Elwego oraz Olwego.
Quendi - qya. "Mówiący", określenie wszystkich elfów.
Quenya - inaczej eldariański. Pradawny język elfów, zrodzony z pierwszych słów Pierworodnych, przebudzonych nad zatoką Cuvienen.
Wielka Wędrówka - Orome poprowadził elfów z Cuivienen do Amanu. Wtedy nastąpił też rozłam elfów, którzy podzieli się na cztery szczepy: Vanyarów, Noldorów, Telerich i Avarich.

Valacirca
-"Sierp Valarów", korona z siedmiu gwiazd, znak przeznaczenia i przestrogi wobec Morgotha.
Vanyarowie - Elfowie Światła, wszyscy przedstawiciele tego szczepu, pod dowództwem Ingwe trafili do Amanu.
Vilya - złoty pierścień powietrza, z klejnotem szafiru, najsilniejszy spośród trzech ofiarowanych elfom. Pierwszym jego powiernikiem był Gil-Galad, który przekazał go Elrondowi. Podobnie jak reszta pierścieni, został zabrany ku zachodowi.


  • Bohaterowie:
Aegnor - czwarty syn Finarfina, jeden z najbardziej bohaterskich wojowników, podczas bitwy jego oczy jaśniały płomieniem.
Amdir - Pierwszy Król Lothlórien, ojciec Amrotha, zginął w wojnie Ostatniego Sojuszu.
Beleg Cuthalion - miano jego znaczy: "Beleg Mocny Łuk", był towarzyszem Turina, najwspanialszym łucznikiem spośród Pierworodnych.
Celebrimbor - założyciel Gwaith-i-Mirdain, twórca Pierścieni Władzy, zginął z ręki Saurona broniąc twierdzy Ost-in-Edhil.
Cirdan - żeglarz i szkutnik, władca wybrzeża Falas i Szarych Przystani, powiernik jednego z trzech elfickich pierścieni - Naryi.
Ecthelion - obrońca jednej z bram Gondolinu, przywódca na usługach Króla Turgona. Stoczył zwycięski bój z Gothmogiem, broniąc rannego Tuora, lecz sam odniósł śmiertelne rany.
"Imię Ecthelion zaczęło budzić wśród
orków przerażenie, a Eldarowie przyjęli je za okrzyk wojenny. Pamięć o
jego bohaterskich czynach zachowała się w wielu pieśniach i opowieściach
elfów.
"
Elrond - spadkobierca Gil-Galada, powiernik Vilyi. Pan Imladris, walczył w Ostatnim Sojuszu próbując zmusić Isildura do unicestwienia Pierścienia Władzy, ten nie posłuchał.
Elwe - zwany Elu Thingolem, Najwyższym Królem Sindarów, władcą Doriathu. Jego córką była Luthien. Zginął podczas napaści krasnoludów na Doriath.
Finarfin - poprowadził Noldorów do boju w Wojnie Gniewu, był najpiękniejszym i najmądrzejszym spośród dzieci Finwego.
Fingon - jeden z Najwyższych Królów Noldorów, bliski zwycięstwa w bitwie Nirnaeth Arnoediad zginął z rąk przywódcy Balrogów.
Fingolfin - władca Hithlumu. W bitwie Dagor Bragollach, widząc zbliżająca się klęskę swojej armii, wyzwał na pojedynek samego Morghota. Siedem razy ranił Czarnego Pana, lecz potknął się i zginął z rąk nieprzyjaciela.
Finrod - wybudował cytadelę Minas Tirith na Sirionie oraz Nargothrond. Nadano mu przydomek Felagund - "Władca Jaskiń", przyjaźnił się bowiem z krasnoludami. Pojmany przez Saurona, uratował Berena zabijając gołymi pięściami i zębami wilkołaka na usługach Morgotha.
Galadriela - Pani ze Złotego Lasu, Biała Pani Lórien - to niektóre z jej licznych przydomków. Była powierniczką Nenyi, pierścienia wody. Pod jej opieką na Lórien nigdy nie padł cień. Otoczyła wielką opieką Froda Bagginsa.
Gil-Galad - ostatni Najwyższy Król Noldorów, powiernik najsilniejszego z elfickim pierścieni, Vilyi. Zawiązał Ostatni Sojusz elfów i ludzi, prowadząc u boku Elendila potężną armię naprzeciw Mordorowi. Zginął z ręki Saurona, który po siedmioletnim oblężeniu Barad-dur wyszedł z wieży stoczyć pojedynek z Gil-Galadem i Elendilem.
Glorfindel -podczas oblężenia Gondolinu zabił jednego z Balrogów, samemu tracąc życie. Pozwolono mu jednak podążyć Prostą Drogą z hal Mandosa. Uczestniczył w pokonaniu sił Angmaru, w bitwie pod Fornostem. Glorfindel był jednym z niewielu, który wywoływał lęk u Czarnoksiężnika z Angmaru. To on przepowiedział, iż Król Nazguli zginie z ręki kobiety.
Gwindor - książę Nargothrondu, dowodził jego wojskami w bitwie Nirnaeth Arnoediad, był bliski zwycięstwa, lecz został pojmany przez Morgotha. Uciekłszy z jego kopalni poznał Turina i Belega, zginął w bitwie Tumhalad.
Idril - zwana Srebrnostopą, matka Earendila, żona Edaina Tuora.
Ingwe - przywódca Vanyarów, uważany za Króla Wszystkich Elfów, jako pierwszy obudził się i dotarł do Amanu.
Legolas - syn Thranduila, książę Leśnego Królestwa, członek Drużyny Pierścienia. W Ithilien założył jedną z siedzib elfów.
Orodreth - drugi i ostatni Król Nargothrondu. Obronił cytadelę Minas Tirith podczas Dagor Bragollach.
Oropher - pierwszy Król Mrocznej Puszczy, ojciec Thranduila.
Thranduil - król Elfów Szarych, władca Leśnego Królestwa, należał do Białej Rady, między innymi dzięki niemu wygnano Saurona z Dol Guldur.
Turgon - władca Gondolinu. Elf niezwykle rozważny i prawy, był świadom, iż nie warto rywalizować z Morgothem na otwartym polu. Zginął broniąc swej zdradzonej stolicy.
Powrót do góry Go down
http://www.realmadrid.pl
 
Elfowie
Powrót do góry 
Strona 1 z 1
 Similar topics
-
» Elfowie: Avari

Permissions in this forum:Nie możesz odpowiadać w tematach
Forum Shire :: Fabuła :: Opis krainy :: Rasy-
Skocz do: